ชีวิตไม่เคยหยุดฝัน แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน
ชีวิตไม่เคยหยุดฝัน แอนดรูว์ โรเบิร์ตสัน
ชีวิตไม่เคยหยุดฝันแอนดรูว์โรเบิร์ตสันหลายคนมีความฝัน แต่เรื่องยอมแพ้ไประหว่างทาง แต่สำหรับนักฟุตบอล คนนึงเขาก็ยอมแพ้มันไม่เคยอยู่ในทาง เลือกแอนดรูว์โรเบิร์ตสันเขาถูกว่ากูเซลติกปล่อยตัวออกจากทีม เยาวชนด้วยเหตุผลที่ผู้จัดการทีมบอก กับเขาว่าฟรีเท้าของนายมันยังไม่ดีพอแล้วเพียงประโยคสั้นๆ ประโยคดันมาทำให้ความฝันทุกอย่างของเขามันพังลงไปในพริบตาและที่หน้าเจ็บปวดไปมากกว่านั้น เพราะนี่คือสโมสรที่เขาและครอบครัว ให้การสนับสนุนมาตลอด ความฝันของคนเป็นพ่อ เปาโล ดีบาล่า
ในฐานะแฟนบอล ในชีวิตของเด็กคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในทีมเยาวชน ที่บ้านก็ไม่มีเงินแต่ย่างไรก็ตามโรเบิร์ตสันไม่เคยหยุดฝันในปี 2012 เขาโพสต์ข้อความบนทวิตเตอร์ ส่วนตัวซึ่งมีใจความว่าการที่ไม่มีเงิน ในช่วงอายุนี้มันช่างไร้ค่าผมต้องการงาน ทำและด้วยชีวิตที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา โรเบิร์ตสันลูกครึ่งต่อสู้เพื่อความฝัน ดีครับแม้ไม่ได้ลงสนามในสีเสื้อของเชลซี แต่เขาก็อยากเหยียบพื้นหญ้าในฐานะของนักฟุตบอลเขาย้ายไปเป็นนักเตะฝึกหัด ของคุณบาส ที่พี่อยู่ในเมืองกลาสโกว์
นักเตะ ฝึกหัดมีรายได้เพียงน้อยนิด
แต่การเป็นนักเตะ ฝึกหัดมีรายได้เพียงน้อยนิด นั่นเขาให้โรเบิร์ตสัน ต้องทำงานพิเศษ เพื่อเลี้ยงชีวิต ของตัวเองและครอบครัวในวัยเพียง 18 ปี รูปหล่อฉันต้องเรียนหนังสือ 2ทุกตอนและทำงานเพื่อเลี้ยงตัวเองมัน เป็นอะไรที่หนักหนามากสำหรับ เด็กอายุเท่านี้ทำงานตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็นเป็นแคชเชียร์ในร้านขายของเล่นเด็กรับจองตั๋วสนามซื้อตั๋วคอนเสิร์ต เรียกว่าทางไหนที่ได้เงิน ผู้ประสานทำมันแทบจะทั้งหมดแล้วพอเสร็จงานเขาถึงจะได้ไป ซ้อมฟุตบอลแม้เส้นทาง ที่เขาเลือกมันจะเป็นด้วยความยากลำบาก
แต่ด้วยความมุ่งมั่นแล้วไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา โรเบิร์ตสันไม่ขึ้นมาเล่นชุดใหญ่ของฟินบาสทีมดิวิชั่น 4ในสกอตแลนด์บ่ได้ขึ้นมาดันดียูไนเต็ด ที่ไม่ได้สูงสุดก่อนจะย้ายบ้าน ซิตี้และท้ายที่สุดลิเวอร์พูล 8ล้านปอนด์คือค่าตัวของเขา แม้มันจะไม่มากแต่ก็มีคำถามตามมามากมายทำไมผู้จัดการทีมเดียวกันขอบถึงดึง ตัวแบงค์ย้ายจากทีมที่ตกชั้นมาร่วมทีมและนั่นทำให้สิ่งแรก ที่โรเบิร์ตสันต้องทำหลังจากการย้ายมา ที่แอนฟิลด์มันคือการพิสูจน์ตัวเอง แต่ 15 เกมผ่านไปโดยประสานได้ลงไปสัมผัสสนามเพียง 3 เกมเท่านั้นนักเตะใหม่ที่เพิ่งย้ายมาร่วมทีม แต่กลับได้รับโอกาสเพียงน้อยนิด
อนาคตของเขา กับทีมมันมืดมน
อนาคตของเขา กับทีมมันมืดมน เหลือเกินเขาอาจได้เป็น ตัวสำรองไปตลอด หรือถูกปล่อยตัวก็ได้ทำให้โรเบิร์ตสันตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต คือการเดินไปเคาะประตู ห้องทำของจะได้คบเพื่อ ขอคุยเป็นการส่วนตัวด้วยเขาเล่าถึงจุดเปลี่ยนสำคัญ เอาไว้ว่ากูไม่ได้เข้าไปในนั้นเพื่อที่จะพูดว่าทำไม โค้ชไม่ส่งผมลงสนามหรือผมดีกว่านักเตะคนนั้น คุณมองไม่เห็นจริงๆหรอผมไม่ได้เข้าไปเหวี่ยงหรือว่าโมโหอะไรเลย ผมแค่พูดว่าขอคำแนะนำว่าต้องทำยังไงถึงจะพัฒนาตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของทีมหรือแค่ปลูกทุเรียนที่ได้ลงสนาม ก็ยังดีโรเบิร์ตสันท้ายและหลังจากได้รับคำตอบจากขอโรเบิร์ตสัน ก็ตั้งใจซ้อมก้มหน้าก้มตาสองที่หนักขึ้น แล้วฝึกซ้อมอย่างหนักเขาวิ่งแบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเอง เพื่อพิสูจน์ให้เจอกันพบได้เห็นว่าเขาดีพอที่จะเป็นหนึ่งในผู้เล่น 11 คนท้ายที่สุดชื่อของแอนดรูว์โรเบิร์ตสันถูกเขียนลงบนรายชื่อ 11 ตัวจริงด้วยฝีเท้าของเขา ด้วยความทุ่มเท konvyอึ้งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ลูกโยนจากเท้าซ้ายและการพัฒนาที่น่าเหลือเชื่อ
มั่นทำให้เขาพิสูจน์ตัวเองกับตราสโมสรนี้ได้พิสูจน์ว่า ฝีเท้าของเก่าควรกับลิเวอร์พูลจนระยะเวลาผ่านไปชื่อของแอนดรูว์โรเบิร์ตสัน กลายเป็นชื่อของหนึ่งในแบ็คซ้ายที่ดีที่สุดของอังกฤษและกัปตันทีมชาติสกอตแลนด์ ท้ายที่สุดแล้ววัวที่แอนดรูว์โรเบิร์ตสันจะก้าวไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตเขาต้องผิดหวังไม่รู้กี่รอบสู้มาไม่รู้กี่คน แต่ไม่ว่าจะล้มเหลวกี่ครั้งมันไม่เคยมีคำว่าล้มเลิกชัยชนะเหนือโชคชะตามันไม่ได้มาเพราะพรสวรรค์ แต่มันมาจากความพยายามเรื่องราวชีวิตของโรคประสาทบอกเราได้ว่า เมื่อคืนนี้ฝันคุณท้อได้แต่อย่าถอยคุณล้มได้ แต่อย่าเลิกเพราะความสำเร็จ มันไม่มีทางลัดให้เลือกเดินจากเด็กหนุ่มที่ถูกไล่ออกจาก ทีมต้องทำงานพิเศษและนักเตะที่ไม่มีประชาชนของสโมสร อย่างลิเวอร์พูลและกัปตันทีมชาติสกอตแลนด์ ผมไม่เคยบอกกับตัวเองว่ายอมแพ้เถอะว่ะ พวกผมเชื่อว่ามันไม่มีเส้นทางที่ง่ายหรอกในการก้าวไปสู่จุดสูงสุด